Gra Super Tux została stworzona w 2003 przez SuperTux Devel Team z Milestone 1. W tej grze platformowej, opartej na Super Mario Bros. 3, kierujemy znanym z systemów Linux pingwinkiem.

Fabuła jest na poziomie Krokodyla Aleksa lub jeszcze niższym, w dodatku poznajemy ją tylko z listów, jakie są w dwóch zamkach w grze. Chodzi mniej więcej o to, że Penny, dziewczyna naszego bohatera, zostaje porwana przez Noloka i musimy ją odbić. I to tyle. Czego się spodziewać po darmowej grze?

Zajmijmy się teraz głównym menu Można rozpocząć grę standardową, bonusowe etapy, wejść w opcje, edytor poziomów, zobaczyć twórców lub wyjść. W tle nasz bohater przechodzi poziomy stworzone losowo.

W grze standardowej dużym plusem jest pięć slotów.

Nasz pingwinek porusza się po mapie, tak jak w SMB 3.

Jest 26 poziomów: zaczynamy na Antarktydzie, potem podziemiami wychodzimy na jakieś roztopy, wchodzimy do lodówki i już jesteśmy na drugim krańcu świata, w mrocznej cytadeli Noloka. Pozostaje zdobyć zamek w którym... go nie ma. Tak, to jest totalnie głupie, ale w tej grze nie napotkamy bossa. Nie wiem, co twórcom strzeliło do głowy, żeby w grze opartej na SMB nie dawać bossa, ale bardzo obniża to grywalność.


W bonusowych etapach znajdziemy bonusową wyspę i światy stworzone przez siebie. Na owej wysepce jest pięć igloo, które prowadzą do światów różnych osób, ale to w świecie Matrixa znajdziemy drugi zamek, z którego i tak nie odbijemy Penny. To chociaż coś do tej nędznej fabuły, że zło ostatecznie triumfuje, ale chyba nie tego oczekuje gracz męczący się kilka godzin. Na wyspie mamy łącznie 21 poziomów, niektóre są dużo ciekawsze niż standardowe, np. poziom "Kłamstwa!", gdzie metodą prób i błędów odgadujemy, które bloczki są prawdziwe, albo "Pociąg odjeżdża za minutę", gdzie mamy tylko 60 sekund na pokonanie dość długiej trasy. Zatem gra oferuje łącznie 47 leveli. Całkiem niezły wynik.

W opcjach możemy otworzyć lub zamknąć GL (nigdy nie pojąłem co to znaczy), włączyć lub wyłączyć dźwięk, muzykę, FPS-y, pełny ekran lub zmienić klawiszologię, która jest naprawdę prosta: chodzimy w lewo, prawo, skaczemy, kucamy i biegniemy/strzelamy na tym samym klawiszu.

Teraz największe miodzio tej gry, czyli edytor.

Jest naprawdę prosty i inaczej niż na przykład Mario Worker, oferuje graczowi wszystkie elementy gry. Obok rozmaitego podłoża i przeciwników także takie rzeczy jak wodospady, lawę, wodę i mnóstwo, mnóstwo jeszcze. Można też dawać swój kolor spomiędzy dwóch rodzajów zielonego, czerwonego i niebieskiego, ale jeśli chcesz, żeby gra nie wywaliła, używaj jednego.

Można bez problemu dodawać swoje tła i muzykę, wystarczy znaleźć odpwiedni folder. Tą grę ławiej modyfikować niż Kurkę Wodną lub inne prosto zbudowane programy. Poziom może być też nieskończenie długi. U góry jest mapa, ale ma ograniczony zasięg. Jeśli wybierze się czas "0", będzie nieskończony.


Raczej nie ma tu wielu bugów, poza jednym chorym: jeśli zanim nasz podopieczny w momencie posiadania zerowego życia spadnie po wpadnięciu na wroga wciśniemy Escape i weźmiemy abort level, w następnej grze będzie miał ujemne życie. I kto mówi, że zwierzęta nie mogą być ujemne?

Grafika nie zadowala, bo mogła by być dużo lepsza, przede wszystkim ma mało elementów, które w większości są bezczelnie zerżnięte lub nieznacznie zmienione. Audio jest natomiast bardzo dobre, choć dźwięki odbicia są dziwne, a za stworki i pingwina zbierającego bonus powiększający mówi jakiś pijak na fazie mentosa, jak można wnioskować po głosie, to reszta odgłosów i przede wszystkim klimatyczna muzyka zadowalają w zupełności.

Bonusów jest zbyt mało: gwiazdka, chroniąca na krótką chwilę, kulka i kwiat do ulepszania naszego bohatera i życie, a poza tym monety: za 100 dodatkowe życie.

Zostają przeszkadzajki, nazywane "Źli goście". Są to:
Chodząca kula - odpowiednik Goomby.
Odbijająca się kula - odpowiednik Fly Goomby.
Latająca kula - odpowiednik Red Koopy Paratroopy.
Bomba - odpowiednik Red Koopy Troopy.
Toster (OMG!) - odpowiednik Koopy Troopy.
Głaz - odpowiednik Spiny.
Ryba - odpowiednik Podoboo.
Światełko - odpowiednik Lasera.
Robot na sprężynie - odpowiednik Piranii.
Sopel - odpowiednik Thwompa.

Podsumowując, gra Super Tux nie jest taka znowu zła, ale mogłaby być lepsza, zwłaszcza że opiera się na Super Mario Bros. 3, które jest najpopularniejszą w historii grą niedołączaną do konsoli. Gdyby twórcy popracowali dłużej, zabawę dawałby nie tylko edytor plansz.

Zalety gry:
- jest za darmo
- ma idealny edytor
- fabuła, choć słaba, na końcu zaskakuje

Wady gry:
- niedopracowane ściągnięcia z SMB 3
- za mało standardowych plansz
- przestarzała grafika

Oceny końcowe:
Oryginalność - 2.5/10
Grafika - 4.5/10
Audio - 8/10
Poziom trudności - 6.5/10
Żywotność - 2/10
Grywalność - 7.5/10

Ogólna ocena - 5/10

Nikt lubiący platformówki nie musi tej produkcji pobierać, ale jak ktoś chce, niech to zrobi.